Tanınmış jurnalist Mais Məmmədovun ən qara Yeni ili
- 29-12-2019, 11:56
- Manset
“Həm mənim, həm də nəvəmin bayramı qara oldu…”
- Mais müəllim, kefiniz niyə yoxdur? Camaat sevinir, bayrama hazırlaşır, sizdə isə əksinədir..
- Bayramqabağı qızımla nəvəm Londondan görüşümə gəliblər. Qızım Londonda müəllimə işləyir, nəvəm orda məktəbdə oxuyur, 13 yaşı var. Dünən onları yola salanda nəvəmi Londona buraxmadılar. Sən demə, uşağın Azərbaycanı tərk etməsi ilə bağlı atasının razılıq məktiubu lazım imiş. Demək istəyirəm ki, onun atası azərbaycanlıdır, amma Britaniya vətəndaşıdır. İkincisi, uşağın Britaniya pasportunda yazılıb ki, Britaniyanın Svansi şəhərində anadan olub. Dedilər yox, olmaz. Mən də çalışdım ki, sərhədçilərin biri ilə görüşüm, 40 yaşlarında bir zabit yaxınqlaşdı və dərhal mənə qanunla yaşhamaq barədə ağıl verməyə başladı. Mən onunla razıyam, amma necə olur ki, uşaq Britaniyada anadan olub, Azərbaycan dilində bir-iki kəlmə bilir, amma onu yaşadığı yerə buraxmadılar. Heç kim soruşmur ki, bu uşaqda Azərbaycan parsportu hardandır? Bizdə əsassız işlər hələ çoxdur.
Bu yaxınlarda Əli Həsənov barədə oxuyuram. O, adam ANS-i bağladı və bizi “xalq düşmsəni” elan etdi. Ən çətin günlərində mən Naxçıvanda əziz Heydər Əliyevin yanında olurdum. İşıq yox idi, qaz yox idi, yemək-su da yox idi. Onun üzərinə həm ermənilər, həm də Bakı hücum edirdi. Məni dəfələrlə Prezident Aparatına çağırıb hədələyirdilər ki, Naxçıvana onun yanına getməyin. Mən bilən, o vaxt məndən başqa yalnız ANS onun yanına gedirdi. Əli Həsənovu o vaxt mən Heydər Əldiyevin yanında görməmişəm. Ancaq neçə ildən sonra cənab Həsənov jurnalistlərə vəziyyətin necə ağır olduğu barədə xatirələr danışırdı. Bunu hardan götürüb, Allah bilir. Əli Həsənov işdən götürüləndən sonra biz ümid edirdik ki, ANS də açılar. Çünki prokutor deyir ki, heç bir cinayət yoxdur. Amma Əli Həsənovun adamı - yaxın dostu Nuşirəvan Məhərrəmli çalışır ki, Çingiz Mustafayev adına radionun tezliyi 102 FM-i də satsın.
Bu gün səhər mən tezdən Prezident Sarayına getdim ki, Mehriban xanımın köməkçisi və ya hansısa işçisi ilə görüşüb, dərdimi deyim. Ancaq alınmadı, sən demə, bayramdan sonra mümkündür. Ancaq söhbət 13 yaşlı uşaqdan gedir. İndi onun anası Londonda uşağın atasını axtarır ki, razılıq məktubu ala bilsin.
Bilirsiz, mən cəbhəni də, Xocalını da görmüşəm. Başqa dəhşətli hadisələrin şahidi olmuşam, bomba yağışının altiına da düşmüşəm. Amma bu mənim sənətimdir. İndi mənim 82 yaşım var, məni heç kim dinləmək istəmir, kimə nə pislik etmişəm? Mənə rəhmətlik Heydər Əliyev bir dəfə xaricdə söhbət edəndə bir söz dedi: “Sən mənə kömək etmək istəyirsənsə, doğrunu yaz”. Mən də belə edirdim, ANS də belə edirdi. Ancaq görürsünüz, heç kim bizə qulaq asmaq istəmir. Ona görə də həm mənim, həm də nəvəmin bayramı qara oldu. Amma mən ümid edirəm ki, həmişə belə olmayacaq - nəvəm də Londona öz evinə qayıdıcaq, ANS ÇM radiosu da açılacaq. Çünki Çingiz kimi qəhrəmanlar bizə çox lazımdır. İnanıram ki, gələn il hər şey düzələcək. Və mənə heç kim necə yaşamaq barədə ağıl öyrətməyəcək.
- Mais müəllim, kefiniz niyə yoxdur? Camaat sevinir, bayrama hazırlaşır, sizdə isə əksinədir..
- Bayramqabağı qızımla nəvəm Londondan görüşümə gəliblər. Qızım Londonda müəllimə işləyir, nəvəm orda məktəbdə oxuyur, 13 yaşı var. Dünən onları yola salanda nəvəmi Londona buraxmadılar. Sən demə, uşağın Azərbaycanı tərk etməsi ilə bağlı atasının razılıq məktiubu lazım imiş. Demək istəyirəm ki, onun atası azərbaycanlıdır, amma Britaniya vətəndaşıdır. İkincisi, uşağın Britaniya pasportunda yazılıb ki, Britaniyanın Svansi şəhərində anadan olub. Dedilər yox, olmaz. Mən də çalışdım ki, sərhədçilərin biri ilə görüşüm, 40 yaşlarında bir zabit yaxınqlaşdı və dərhal mənə qanunla yaşhamaq barədə ağıl verməyə başladı. Mən onunla razıyam, amma necə olur ki, uşaq Britaniyada anadan olub, Azərbaycan dilində bir-iki kəlmə bilir, amma onu yaşadığı yerə buraxmadılar. Heç kim soruşmur ki, bu uşaqda Azərbaycan parsportu hardandır? Bizdə əsassız işlər hələ çoxdur.
Bu yaxınlarda Əli Həsənov barədə oxuyuram. O, adam ANS-i bağladı və bizi “xalq düşmsəni” elan etdi. Ən çətin günlərində mən Naxçıvanda əziz Heydər Əliyevin yanında olurdum. İşıq yox idi, qaz yox idi, yemək-su da yox idi. Onun üzərinə həm ermənilər, həm də Bakı hücum edirdi. Məni dəfələrlə Prezident Aparatına çağırıb hədələyirdilər ki, Naxçıvana onun yanına getməyin. Mən bilən, o vaxt məndən başqa yalnız ANS onun yanına gedirdi. Əli Həsənovu o vaxt mən Heydər Əldiyevin yanında görməmişəm. Ancaq neçə ildən sonra cənab Həsənov jurnalistlərə vəziyyətin necə ağır olduğu barədə xatirələr danışırdı. Bunu hardan götürüb, Allah bilir. Əli Həsənov işdən götürüləndən sonra biz ümid edirdik ki, ANS də açılar. Çünki prokutor deyir ki, heç bir cinayət yoxdur. Amma Əli Həsənovun adamı - yaxın dostu Nuşirəvan Məhərrəmli çalışır ki, Çingiz Mustafayev adına radionun tezliyi 102 FM-i də satsın.
Bu gün səhər mən tezdən Prezident Sarayına getdim ki, Mehriban xanımın köməkçisi və ya hansısa işçisi ilə görüşüb, dərdimi deyim. Ancaq alınmadı, sən demə, bayramdan sonra mümkündür. Ancaq söhbət 13 yaşlı uşaqdan gedir. İndi onun anası Londonda uşağın atasını axtarır ki, razılıq məktubu ala bilsin.
Bilirsiz, mən cəbhəni də, Xocalını da görmüşəm. Başqa dəhşətli hadisələrin şahidi olmuşam, bomba yağışının altiına da düşmüşəm. Amma bu mənim sənətimdir. İndi mənim 82 yaşım var, məni heç kim dinləmək istəmir, kimə nə pislik etmişəm? Mənə rəhmətlik Heydər Əliyev bir dəfə xaricdə söhbət edəndə bir söz dedi: “Sən mənə kömək etmək istəyirsənsə, doğrunu yaz”. Mən də belə edirdim, ANS də belə edirdi. Ancaq görürsünüz, heç kim bizə qulaq asmaq istəmir. Ona görə də həm mənim, həm də nəvəmin bayramı qara oldu. Amma mən ümid edirəm ki, həmişə belə olmayacaq - nəvəm də Londona öz evinə qayıdıcaq, ANS ÇM radiosu da açılacaq. Çünki Çingiz kimi qəhrəmanlar bizə çox lazımdır. İnanıram ki, gələn il hər şey düzələcək. Və mənə heç kim necə yaşamaq barədə ağıl öyrətməyəcək.